زندگی معمایی است برای پیدا کردن و شناختن خود. وقتی کسی خود را در زندگی گم میکند فلسفۀ زندگی را نشناخته است. باید در لابلای زندگی دنبال خودمان بگردیم.
خانواده اولین پایگاه تمرین تشکّل یافتن است. کسی که در زندگی خانوادگی مدارا و محبت کردن را آموخته باشد میتواند در زندگی اجتماعی و بالاتر از آن در یک تشکّل، اهل مدارا و محبت باشد.
دنیا محل آسایش نیست و نمیشود به طور کامل به آسایش کامل رسید ولی باید به حدّ اعلای آرامش برسیم و این امکان دارد. آسایش زیاد عقل انسان را زایل میکند و آرامش زیاد موجب رشد انسان میشود آدمهای راحتطلب به خاطر آسایش حاضرند آرامش خود را از دست بدهند و آدمهای عاقل وعاشق حاضرند برای رسیدن به آرامش، آسایش خود را از دست بدهند.